Adam çift yönlü akan minibüs yolunun tam ortasında durmakta, karşı kaldırıma ulaşabilmek için araçların ardının kesilmesini beklemektedir.
Sabah saatleri olduğundan trafik oldukça yoğundur ama yayamız da sabırlıdır. Birden arabanın teki direksiyonu yayamızın üstüne kırar.
Yaya korkar panikler, sağ yapar olmaz, sol yapar kurtarmaz, araç bilinçli olarak üstüne geliyordur.
Çaresizdir donup kalır. Ellerini kendine siper eder, kaderine teslim olur.
Zavallı adamın üstüne bilinçli olarak gelmekte olan trafik canavarı birden frene asılıp direksiyonu kırar ve yayaya çarpmadan son anda durmayı başarır.
Çevrede olaya şahit olanlar önce rahatlar, sonra şu manzara ve diyalog karşısında şok olur.
Yayanın üzerine kıran aracın psikopat şoförü camı açar.
-Rüstem korktun mu lan ibne?!
-Fevzi sen miydin amk, ödüm bokuma karıştı lan şerefsiz!
-Nereye gidiyon lan bırakayım.
-Belediyeye.
-Atla.
Atladı...
Maksimum 500 karakter yazılabiliyormuş bu giriş bölümüne. Gör de utan, duy da saklan Twitter, 500 diyor bak blogspot. Ne demek bu, he ne demek bu? Yaya yaya yazmak, eteğinde ne kadar taş varsa -ki etek ne alaka anlamamışımdır hala- dökebilmek demek bu. Ne oldu twitter zoruna mı gitti yavrum? Ama bir şeyin de farkına vardım, 500 karakter olunca yaymaktan toparlayamıyorum konuyu, mal gibi bir giriş yazısı oldu. Allah belanı versin lan blogspot, sen de yalanmışsın, sen de dolanmışsın.
Çok edebi gidiyordu abi asdgkfjg
YanıtlaSil